به گزارش "دنیای ورزش"، انتخاب لوزانو به عنوان سرمربی تیم والیبال ایران واکنش هایی را در بر داشت که اغلب مثبت بود و کمتر دیده شد که کارشناسی با این انتخاب مخالفت کند اما محمدرضا دامغانی، کاپیتان سابق تیم ملی والیبال ایران در اظهار نظری می گوید:« لوزانو مربی بسیار بزرگ است که کارنامه‌ای درخشان در زمینه مدیریت و روانشناسی دارد و تحصیلات دانشگاهی این مباحث را گذرانده و تدریس می‌کند. حضور او کنار سیچلو بسیار برای والیبال ایران موثر خواهد بود و آنها جزو مربیان بزرگ دنیا هستند که بعد از بررسی‌های بسیار زیاد به این نتیجه رسیده‌اند که هدایت تیم‌ملی ایران را به عهده بگیرند. تصمیم، تصمیم خوبی بوده، هم از جانب فدراسیون، هم از جانب مربیان آرژانتینی اما در این میان مسائلی را نباید فراموش کرد.»

در بدو ورود مربی آرژانتین باید به این مسائل توجه داشت:« والیبال ایران برای هر مربی بزرگی در دنیا حکم اسب زین کرده را دارد. داشتن بازیکنانی چون معروف، موسوی و محمودی آرزوی هر مربی جهانی است و اینکه لوزانو به ایران آمده شرایط خاص خودش را دارد اما والیبال ایران صفر نیست که کسی بخواهد آن را به صد برساند. زمانی که ولاسکو می خواست به ایران بیاید، آنقدر او را بزرگ کردیم و تمام موفقیت‌ها را به او نسبت دادیم که وقتی آن مرد آرژانتینی از ایران رفت، تمام دغدغه والیبال ایران این شده بود که حقانیت خود را نسبت به موفقیت‌های به دست آمده ثابت کند. ولاسکو هم در آن زمان موثر بود اما آنقدر خودمان بزرگش کرده بودیم که از داشته‌های خودمان غافل بودیم. حالا که لوزانو و سیچلو به ایران آمده‌اند، انقدر که هستند به آنها بپردازیم و از القاب اغراق‌آمیز در توصیف آنها استفاده نکنیم و همانطور که هستند قبولشان کنیم. از حالا باید درصد مسولیت ها مشخص باشد تا در پایان هر کسی موفقیت ها را به خود نچسباند.»

حالا که لوزانو قرار است به ایران بیاید دامغانی اینطور پیشنهاداتی دارد: «طوری با لوزانو رفتار کنیم که وقتی از ایران رفت شرایط بسیار عوض نشود و موضوع کواچ را در ذهن داشته باشیم. کواچ با آن همه رزومه و القاب بزرگ به ایران آمد اما بنده خدا با آن وضعیت تیم‌ملی را ترک کرد یا برعکس وقتی که ولاسکو آمد آنقدر تعریفش را کردیم که مدت‌ها درگیر این بودیم که مسوول همه موفقیت‌ها او نبوده است. حالا باید چند مربی ایرانی در کنار لوزانو قرار بگیرند تا به سیستم او و دانش روز دنیا آشنا شوند تا زمانی که رفت دستمان خالی نباشد. »